Het vakantiepark

Vakantiepark, ja maar toch geen vakantie.  Eventjes wel.  Na mijn korte maar krachtige kennismaking met een minder open werksfeer dan ik gewoon was, zag ik het even voor bekeken.  Een tijdje niet solliciteren en gewoon thuis wat orde op zaken stellen.  Een paar maand was dat wel uit te houden.  Een goede vriendin, was ook net werkloos geworden.  Wij dus samen 2 keer per week naar de fitness.  Soms ging ik dan nog eens alleen. Veel gelezen ook.  Webleren via de vdab.  Lekker lui eigenlijk, maar stilzitten is mijn ding niet en te lang moest ik nu ook weer niet wachten om weer aan het werk te gaan dus in november na 2 maandjes afkicken weer op zoek.  Tot de kerstvakantie leverde dat niet veel op.  Wel werd ik op 23 december gebeld om op 24 december een interim als telefoniste voor 1 dag te doen.  Voordien en nadien heb ik in die periode niets aangeboden gekregen.  Daar heb ik dus vriendelijk voor bedankt.  Ik had die dag wel wat anders te doen, koken voor het familiediner om maar iets te noemen.   Voorjaar 2004 vond ik een job als reservatieveranwoordelijke bij een vakantiepark in de buurt.  Allemaal jonge medewerksters, voor mij geen probleem, ware het niet dat het hen aan enthousiasme ontbrak.  Al snel bleek ook dit niet de job van mijn leven.  Maar het was en is nog steeds moeilijk concurreren met die eerste 20 jaar bij NSF. Ik hield het toch uit tot aan het einde van m'n proefperiode, een mens mag niet te snel zijn met zijn oordeel, maar toen bleek voor allebei het water te diep.  Later werd het bedrijf ook overgenomen en ik veronderstel dat er sindsdien ook geen reservatiedienst meer is, dus het zat er dan toch aan te komen.  Op naar iets anders.  En weer had ik de hele zomer gewerkt.  Gelukkig voor mij was het dit keer niet zo'n superzomer, maar misschien had ik er dan zelf wel eerder een punt achter gezet.  Hoewel, ik ben niet zo iemand die het zomaar opgeeft.  En dus, ik in september 2004 weer aan het solliciteren.  Maar weer lukte het.  Dit keer in een compleet andere sector : dierenvoeding en dat in ee tijd van gesneden brood en veeartsen die coureurs van "middeltjes" voorzien : lachen geblazen.  Telkens moest ik het uitleggen : nee, van wespen zat er niets in ons assortiment.  En dit keer overleefde ik de proefperiode, of was dat maar schijn ?