Na de dierenvoeding lekkers voor iedereen. Zoals gezegd, ik zat er erg mee dat ik weer moest gaan solliciteren en verwachtte niet direct snel weer aan de slag te kunnen. De dag na mijn ontslag werd ik gecontacteerd door het selectiebureau dat mijn opvolgster had helpen zoeken, onder het mom dat ze op de website van de VDAB gezien hadden dat ik werkloos was. Ze wisten al dat ik geen job meer had voor ik het zelf wist ! Maar goed, als zij me een nieuwe job konden bezorgen, voor mij niet gelaten. Ik ontdekte al heel snel dat in vergelijking met mijn laatste sollicitatie ronde in 2004 veel minder bedrijven zelf de eerste selectie van kandidaten doen. Het merendeel van de vacatures is via een interim/selectie bureau, al dan niet in house als het om grotere bedrijven gaat. In 2004 was het al een vervelend probleem, maar nu was dat nog een graadje erger : dezelfde vacature, zonder vermelding van het bedrijf uiteraard, vind je meermaals terug via telkens een ander selectie bureau. Soms vind je 20 min of meer gepaste jobs, maar in werkelijkheid staan er een paar dubbel of driedubbel tussen en zijn het er veel minder. Als je dan solliciteert via het interim/selectiebureau moet je altijd langs gaan om je CV, dat ze vaak van te voren niet eens hebben gelezen, te overlopen en soms word je ook getest. Allemaal geen probleem voor mij, ik wilde weer aan het werk en had daar veel voor over. Maar als ik dan achteraf zelfs geen feedback krijg over de job waar ik mij voor aangemeld heb, en ook geen andere job voorstellen krijg, stel ik mij toch vragen. Gelukkig zijn er ook uitzonderingen die maken dat je de moed niet opgeeft. Maar goed, ik solliciteerde heel fanatiek en werd soms toch uitgenodigd op gesprek. Een hele opluchting voor mij. Mijn geboortedatum was dus niet noodzakelijk een reden om mijn CV verticaal te klasseren. Op de duur was ik, denk ik wel bij 20 interimkantoren ingeschreven. En zo kwam ik bij de chocolaatjes terecht. Ik kende het bedrijf en wist dat er in het niet zo verre verleden reorganisaties en ontslagen geweest waren en ook dat er geruchten over financiële problemen waren. Het eerste gesprek met de personeelsverantwoordelijke verliep heel vlot en ik zag het heel erg zitten. Omdat het bedrijf in die periode gedurende 2 weken gesloten was voor collectief verlof, duurde het 3 weken vooraleer ik uitgenodigd werd voor een tweede gesprek met de sales manager erbij. Tussendoor solliciteerde ik verder en genoot van het mooie weer. Ik zal nooit vergeten dat april 2011 een fantastische maand was en het in diezelfde periode heel slecht weer was in Spanje. Ook het tweede gesprek verliep vlot. Nadien werd ik even voorgesteld aan het sales team, allemaal jonge mensen. Een week later werd ik gebeld : ik was aangenomen om zo snel mogelijk te starten. De dag na mijn verlof dus. En met veel enthousiasme ging ik dus die 26e mei aan het werk bij mijn nieuwe jonge collega's. Ze konden allemaal mijn dochter zijn en ik werd Mamamieke. Vreemd genoeg, of niet, voelde ik me al heel snel thuis tussen al deze energieke jonge vrouwen.
Het voelde zoals de beginjaren bij de ferry. En ondanks het feit dat ik nu weer zonder job zit, ben ik blij dat ik hen heb leren kennen. Ik had het voor geen geld willen missen. Ik leerde weer veel bij, er werd hard gewerkt maar ook vaak gelachen en regelmatig deden de dames wel iets samen buiten het werk en ze waren zo lief mij, het 'oudje' (ik heb ongeveer de leeftijd van hun ouders), daar van in het begin bij uit te nodigen. Ik vind het dus jammer ja, dat ik er na 4 maand niet meer bij ben. Ik vond het nog erger voor hen, want zij hadden hard gewerkt om het bedrijf drijvende te houden en nu werd het overgenomen en zou alles veranderen. Ik was ook niet de enige die ontslagen werd, en sommigen kregen een andere functie. Van overnames kan ik wel meepraten helaas. Tot daar het chocolade verhaal. En nu ? Ja weer op zoek hé.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten