Mmmm chocolaatjes ........lekker

Na de dierenvoeding lekkers voor iedereen.  Zoals gezegd, ik zat er erg mee dat ik weer moest gaan solliciteren en verwachtte niet direct snel weer aan de slag te kunnen. De dag na mijn ontslag werd ik gecontacteerd door het selectiebureau dat mijn opvolgster had helpen zoeken, onder het mom dat ze op de website van de VDAB gezien hadden dat ik werkloos was.  Ze wisten al dat ik geen job meer had voor ik het zelf wist !  Maar goed, als zij me een nieuwe job konden bezorgen, voor mij niet gelaten.  Ik ontdekte al heel snel dat in vergelijking met mijn laatste sollicitatie ronde in 2004 veel minder bedrijven zelf de eerste selectie van kandidaten doen.  Het merendeel van de vacatures is via een interim/selectie bureau, al dan niet in house als het om grotere bedrijven gaat.  In 2004 was het al een vervelend probleem, maar nu was dat nog een graadje erger : dezelfde vacature, zonder vermelding van het bedrijf uiteraard, vind je meermaals terug via telkens een ander selectie bureau. Soms vind je 20 min of meer gepaste jobs, maar in werkelijkheid staan er een paar dubbel of driedubbel tussen en zijn het er veel minder. Als je dan solliciteert via het interim/selectiebureau moet je altijd langs gaan om je CV, dat ze vaak van te voren niet eens hebben gelezen, te overlopen en soms word je ook getest.  Allemaal geen probleem voor mij, ik wilde weer aan het werk en had daar veel voor over.  Maar als ik dan achteraf zelfs geen feedback krijg over de job waar ik mij voor aangemeld heb, en ook geen andere job voorstellen krijg, stel ik mij toch vragen. Gelukkig zijn er ook uitzonderingen die maken dat je de moed niet opgeeft.  Maar goed, ik solliciteerde heel fanatiek en werd soms toch uitgenodigd op gesprek.  Een hele opluchting voor mij. Mijn geboortedatum was dus niet noodzakelijk een reden om mijn CV verticaal te klasseren.  Op de duur was ik, denk ik wel bij 20 interimkantoren ingeschreven.  En zo kwam ik bij de chocolaatjes terecht.  Ik kende het bedrijf en wist dat er in het niet zo verre verleden reorganisaties en ontslagen geweest waren en ook dat er geruchten over financiële problemen waren.  Het eerste gesprek met de personeelsverantwoordelijke verliep heel vlot en ik zag het heel erg zitten.  Omdat het bedrijf  in die periode gedurende 2 weken gesloten was voor collectief verlof, duurde het 3 weken vooraleer ik uitgenodigd werd voor een tweede gesprek met de sales manager erbij. Tussendoor solliciteerde ik verder en genoot van het mooie weer.  Ik zal nooit vergeten dat april 2011 een fantastische maand was en het in diezelfde periode heel slecht weer was in Spanje. Ook het tweede gesprek verliep vlot.  Nadien werd ik even voorgesteld aan het sales team, allemaal jonge mensen.  Een week later werd ik gebeld : ik was aangenomen om zo snel mogelijk te starten.  De dag na mijn verlof dus.  En met veel enthousiasme ging ik dus die 26e mei aan het werk bij mijn nieuwe jonge collega's.  Ze konden allemaal mijn dochter zijn en ik werd Mamamieke.  Vreemd genoeg, of niet, voelde ik me al heel snel thuis tussen al deze energieke jonge vrouwen.
Het voelde zoals de beginjaren bij de ferry.  En ondanks het feit dat ik nu weer zonder job zit, ben ik blij dat ik hen heb leren kennen.  Ik had het voor geen geld willen missen.  Ik leerde weer veel bij, er werd hard gewerkt maar ook vaak gelachen en regelmatig deden de dames wel iets samen buiten het werk en ze waren zo lief mij, het 'oudje' (ik heb ongeveer de leeftijd van hun ouders), daar van in het begin bij uit te nodigen.  Ik vind het dus jammer ja, dat ik er na 4 maand niet meer bij ben.  Ik vond het nog erger voor hen, want zij hadden hard gewerkt om het bedrijf drijvende te houden en nu werd het overgenomen en zou alles veranderen.  Ik was ook niet de enige die ontslagen werd, en sommigen kregen een andere functie. Van overnames kan ik wel meepraten helaas. Tot daar het chocolade verhaal.  En nu ?  Ja weer op zoek hé.

Bij de beestjes

Na het vakantiepark bleef ik niet bij de pakken zitten.  Niet dat ik niets om handen had. In 2004 werd mijn moeder 2 maal opgenomen in het ziekenhuis.  De eerste keer gedurende een 4 tal weken in het voorjaar met een longontsteking.  Ik was toen net aan het werk in het vakantiepark. Een nieuwe werkgever heeft er ook het raden naar of het een éénmalig fenomeen is dat je vanop het werk met behandelende artsen telefoneert en soms op korte termijn een vrije dag neemt of iets vroeger naar huis moet.  Voor mij ook wel moeilijk omdat ik zelf zelden ziek ben en het dus niet gewend ben om verlof te moeten vragen door onvoorziene omstandigheden.  Toen mijn moeder daarna terug thuis was, voelde ze zich nog steeds niet optimaal en een maandje later werd ze weer opgenomen in het ziekenhuis.  Dit keer verbleef ze er ongeveer 3 maand.  Ik was dan nog in het vakantiepark maar het lukte wonderwel om toch alles te combineren.  Toen mijn moeder weer naar huis mocht, viel dat zo ongeveer samen met mijn ontslag en had ik dus tijd om in afwachting van dagelijkse huishoudhulp van "Familiehulp" echte familiehulp te bieden.  Dus ging ik dagelijks koken en deed al de andere gewone dagelijkse huishoudtaken voor haar.  Poetsen moest ik niet doen want daar had ze al iemand voor.  Om maar te zeggen dat ik me niet hoefde te vervelen.  M'n dagen waren gevuld met huishoudelijk werk bij mijn moeder, solliciteren en sporten. Thuis was er ook nog wel wat te doen want we hadden ook nog 2 schoolgaande tienerzonen in huis. Ik stond er natuurlijk ook niet alleen voor thuis.  Mijn wederhelft nam, en neemt nu ook nog, heel wat taken op zich.  Zoals gezegd liet ik er echter geen gras over groeien en zocht gelijk een andere job.  Dit keer ging ik bewust op zoek naar een job zonder verantwoordelijkheid over anderen.  Na het hotel en het vakantiepark had ik dat wel gehad.  Bij de ferry was ik in die functie gegroeid en ik was dan wel in naam verantwoordelijk voor de reservatiedienst, maar zo voelde het niet.  Dat waren allemaal gemotiveerde collega's met elk hun eigen sterke punten, een echt team.  En zo kwam ik terecht in een compleet andere sector : de veevoeding.  Ik vond een job als administratief bediende in een KMO die voedingssupplementen voor de veevoeding produceert.  Die functietitel dekte wel een iets ruimere lading.  Ik deed er een beetje van alles : van telefoon opnemen, bestellingen noteren, facturatie, aankoopbestellingen, boodschappen doen, koffie zetten, beurs organiseren, reizen boeken, foldertjes vertalen tot... Het was wel even aanpassen qua werkomgeving en zeker qua klanten.  Ik mag dan al een West-Vlaamse zijn,  sommige boeren waren zelfs voor mij moeilijk te verstaan.  Ik werd er gelijk in gegooid want toen ik 2 weken in dienst was, ging mijn ene collega 2 weken in verlof, de andere had een nieuwe job en haar opvolgster werd pas een maand later verwacht en een derde werkte halftijds.  Zodoende gebeurde het dat ik het dan maar alleen moest zien te redden.  En dat lukte nog ook ! Op korte tijd leerde ik heel veel bij.  Al bij al was het een leuke job in een leuke omgeving met leuke collega's die wel regelmatig wisselden.  Na iets meer dan zes jaar werd ik dan eind februari zelf ook ingewisseld.  Onvermijdelijk dacht ik achteraf, maar ik had het niet zien aankomen; meer wil ik daar op heden niet over kwijt.  Misschien kan ik ooit eens m'n memoires schrijven, voor mezelf dan, want wie is nu geïnteresseerd in mijn leven, en kan ik er tegen die tijd al objectiever op terugkijken.  Nog maar net ontslagen ging ik al op zoek naar een "nieuwe uitdaging", de moed in mijn schoenen.  Welk bedrijf wil begot nog iemand van 54 ? Na mijn ontslag liep ik ook niet over van zelfvertrouwen.  Ik was me er op dat moment heel pijnlijk van bewust dat ik niet bepaald veel mensenkennis heb, om niet te zeggen erg naïef kan zijn.  Maar goed, het ging makkelijker dan verwacht.  Ik had mezelf 4 maand gegeven en in minder dan 3 maand was het rond.  Ik ging eerst nog op reis naar Italië, dat was al zo gepland, en daags na de terugreis begon ik bij de mmmm...chocolaatjes.

Het vakantiepark

Vakantiepark, ja maar toch geen vakantie.  Eventjes wel.  Na mijn korte maar krachtige kennismaking met een minder open werksfeer dan ik gewoon was, zag ik het even voor bekeken.  Een tijdje niet solliciteren en gewoon thuis wat orde op zaken stellen.  Een paar maand was dat wel uit te houden.  Een goede vriendin, was ook net werkloos geworden.  Wij dus samen 2 keer per week naar de fitness.  Soms ging ik dan nog eens alleen. Veel gelezen ook.  Webleren via de vdab.  Lekker lui eigenlijk, maar stilzitten is mijn ding niet en te lang moest ik nu ook weer niet wachten om weer aan het werk te gaan dus in november na 2 maandjes afkicken weer op zoek.  Tot de kerstvakantie leverde dat niet veel op.  Wel werd ik op 23 december gebeld om op 24 december een interim als telefoniste voor 1 dag te doen.  Voordien en nadien heb ik in die periode niets aangeboden gekregen.  Daar heb ik dus vriendelijk voor bedankt.  Ik had die dag wel wat anders te doen, koken voor het familiediner om maar iets te noemen.   Voorjaar 2004 vond ik een job als reservatieveranwoordelijke bij een vakantiepark in de buurt.  Allemaal jonge medewerksters, voor mij geen probleem, ware het niet dat het hen aan enthousiasme ontbrak.  Al snel bleek ook dit niet de job van mijn leven.  Maar het was en is nog steeds moeilijk concurreren met die eerste 20 jaar bij NSF. Ik hield het toch uit tot aan het einde van m'n proefperiode, een mens mag niet te snel zijn met zijn oordeel, maar toen bleek voor allebei het water te diep.  Later werd het bedrijf ook overgenomen en ik veronderstel dat er sindsdien ook geen reservatiedienst meer is, dus het zat er dan toch aan te komen.  Op naar iets anders.  En weer had ik de hele zomer gewerkt.  Gelukkig voor mij was het dit keer niet zo'n superzomer, maar misschien had ik er dan zelf wel eerder een punt achter gezet.  Hoewel, ik ben niet zo iemand die het zomaar opgeeft.  En dus, ik in september 2004 weer aan het solliciteren.  Maar weer lukte het.  Dit keer in een compleet andere sector : dierenvoeding en dat in ee tijd van gesneden brood en veeartsen die coureurs van "middeltjes" voorzien : lachen geblazen.  Telkens moest ik het uitleggen : nee, van wespen zat er niets in ons assortiment.  En dit keer overleefde ik de proefperiode, of was dat maar schijn ?