Hoe het begon

Hoe begon dit eigenlijk ? Heel lang geleden....Het lijkt wel een sprookje en zo begon het ook.  Met een graduaat toerisme (what's in a name ?) op zak, kon ik eind 1977 eerst een paar maand aan de slag als secretariaatsmedewerker in een Casino.  Kort daarna, begin 1978, had het bedrijf waar ik in de zomer daarvoor stage liep een vacature.  Ik twijfelde niet.  Het was een jong bedrijf.  De vestiging in België was pas 5 jaar eerder opgericht en alle collega's waren jonge twintigers zoals ikzelf.  Mijn 'baas' was een jonge dertiger.  Op het moment zelf stond ik er niet bij stil dat ik met m'n gat in de boter gevallen was.  Ik was zelf amper 11 jaar in 1968, en dus nog een kind, maar de sfeer van '68 was zeker aanwezig in het bedrijf.  Er was een open sfeer, iedereen werkte met enthousiasme, het bedrijf was in volle groei en de contacten met collega's in Nederland en Groot-Brittannië zorgden naast de internationale klantencontacten voor een beetje een exotische sfeer.  Pas 20 jaar later, na een fusie, besefte ik dat een bedrijfscultuur niet alleen bepalend is voor de werkatmosfeer in een bedrijf maar ook voor de mensen die er werken.  Bij dit bedrijf werden de kwaliteiten die iemand had ten volle uitgespeeld.  Iedereen wist waar het bedrijf voor stond, en kreeg ook de ruimte en het vertrouwen om binnen de organisatie een persoonlijke inbreng te hebben.  Als ik nu tijdens een sollicitatiegesprek op de vraag wat voor mij belangrijk is in een job, antwoord dat naast de jobinhoud ook de bedrijfscultuur voor mij belangrijk is, wordt altijd instemmend geknikt.  Niets is echter zo moeilijk te bepalen.  Geen enkele personeelsverantwoordelijke zal zeggen dat er in zijn of haar bedrijf geen open sfeer is,  dat de commucatie stroef verloopt, of dat er weinig flexibiliteit is en een strikte hiërarchie.  Uit ervaring weet ik dat het voor een  bedrijf loont als je je medewerkers, en ik gebruik bewust niet het woord werknemers, laat meedenken en hen de ruimte geeft om hun talenten te ontwikkelen.  Het is gesneden brood  : "De juiste persoon op de juiste plaats", waar helaas vaak geen rekening mee gehouden wordt bij de vele reorganisties die dagelijks in de pers komen.  En het was ook zo'n reorganisatie die mij na 25 jaar weer op de arbeidsmarkt deed belanden.  Na een fusie in 1997 leverde het andere bedrijf de nieuwe directie en werd alles anders.  De afdeling waar ik verantwoordelijk voor was, werd opgedoekt en na een collectief ontslag in 2003, dat voor velen pijnlijk lang aansleepte met dank aan Renault, konden m'n collega's en ikzelf op zoek "naar een nieuwe uitdaging".  Het klinkt mooi, maar is het dat ook ?